` Deseo ` ( Pragnienie ) . By Lilibeth ; *

Lilibeth

Po długiej nieobecności, obiecuję częściej dawać odcinki Smile

ROXI na pewno nadrobi, gdy wróci Smile

Odcinek 12
[link widoczny dla zalogowanych]
Czasami los uśmiecha się do nas w najmniej oczekiwanym momencie.Ale czy zawsze ten uśmiech jest szczery?
Co w tym czasie robiła Juanita, gdzie była? To wie tylko ona sama.W dwa tygodnie po tym, jak opuściła dom w Puerto Rico, taksówka, którą jechała, zatrzymała się pod małym, drewnianym domkiem.Był już dość stary, opuszczony.Kobieta pokiwała głową.
-Co za ulga - odetchnął kierowca. - A więc to już koniec podróży?
-Tak.Bardzo panu dziękuję za te dwa tygodnie, że jeździł pan ze mną wszędzie tam, gdzie chciałam.Mam jeszcze ostatnią prośbę..
Mężczyzna popatrzył na nią wyczekująco.
-Jeśli ktokolwiek by pana o mnie pytał, nic pan nie wie.Gdy poproszą o mój opis, niech pan zmyśli.Albo powie, że nie pamięta, nie obchodzi mnie to.NIKT nie może się dowiedzieć gdzie byłam, ani gdzie jestem teraz.Rozumie pan?Och, oczywiście - dodała, widząc, że taksówkarz patrzy na nią ze zdziwieniem i jakby lekkim strachem. - zapłacę.Oto karta.. jest na niej trochę pieniędzy.A teraz, proszę już jechać.Żegnam.
Po jej słowach taksówka odjechała, a Juanita wpatrywała się ponuro w domek.Chwilę później ruszyła ku niemu.Drzwi były zamknięte, ale kobieta wyjęła z kieszeni stary, zardzewiały kluczyk.Pasował idealnie.

W willi, na przedmieściach Puerto Rico ponownie pojawił się detektyw.Ten sam, co zawsze.Ale tym razem, po raz pierwszy miał inne wieści, niż zwykle.Teraz, gdy Marco dowiedział się o Isabel, a raczej już Juanicie, zadanie było bardzo ułatwione.Detektyw śledził każdy jej krok, do czasu kiedy uciekła.Zorientowali się jednak dopiero po kilku dniach, co bardzo utrudniało pościg.
-Jesteśmy na tropie - powiedział detektyw.Marco i Rosa wpatrywali się w niego z nadzieją. - Niestety, nie wiem, gdzie ona mogła uciec, nie mam żadnego pomysłu.. może pani.. ? - zwrócił się do Rosy. - W końcu była pani jej przyjaciółką..
-Nie mam pojęcia.. - szepnęła kobieta.Po chwili jej twarz rozjaśniła się. - Detektywie?A co z naszą córką? Jak my jej o tym powiemy..?
-Rosa, to już nie pana sprawa - powiedział szybko Marco. - Sami musimy jej to jakoś powiedzieć.. Znamy tylko jej adres, nie wiemy nawet jak ma na imię.. mamy pójść do niej i wszystko jej wyznać ?!
Nagle Rosa wstała.
-Wiem ! - zawołała.Mężczyźni popatrzyli na nią wyczekująco. - To nie my jej o tym powiemy.Zrobi to sama Isabel..

Tymczasem w jednym z klubów Puerto Rico, rozpoczęła się dyskoteka.Początki są zawsze trudne.Ale nie tym razem.Młodzież już wiedziała jak sobie z tym radzić.
-Dzisiaj nie mam aż tyle, co poprzednim razem - powiedział Alejandro, wyciągając tabletki. - Jak będzie wam za mało, musicie prosić kogoś z Elity.
Elitą nazywano grupkę studentów, mających zawsze "pomoc naukową i rozrywkową", w postaci amfetaminy, marihuany, a nawet heroiny.Inni, jak Alejandro kołowali najczęściej ekstazę, sposobem znanym tylko sobie.Jako pierwsza rękę wyciągnęła Yara, bądź co bądź, jego dziewczyna.
-Daj mi więcej.. chociaż ze trzy - powiedziała, a w jej oczach było widać głód.Alejandro wysypał jej na dłoń tyle, ile chciała.
-Teraz ja - warknęła Carla.
Alejandro spojrzał na przyjaciół.Łącznie z nim, było 5 osób, a tabletek zostało 6.Ukradkiem schował dwie dla siebie, tak, aby dziewczyna nie zauważyła.
-Masz, zostało po jednej dla każdego - mruknął, dając jej jedną pigułkę.
-Chcę więcej - wycedziła dziewczyna.
-Ale nie dostaniesz więcej - powiedział spokojnie Alejandro. - Jeszcze się uzależnisz, jak Yara.
-Sugerujesz, że jestem ćpunką ?! - krzyknęła Yara.
-Bo jesteś - odrzekł chłopak, wciąż ze spokojem. - Carla, więcej nie dostaniesz. - Po tych słowach dał pozostałym chłopakom po tabletce, a sam przełknął dwie.Jemu, jako dostawcy można było wziąć więcej niż jedną.
-Nie jestem żadną ćpunką ! - wrzasnęła Yara.Nie wyglądała zdrowo, a świadczyły o tym przede wszystkim jej źrenice, nienaturalnie rozszerzone.
-Przestań się drzeć - warknął Marcos, brat dziewczyny. - Bierzesz już ze dwa lata, codziennie po kilka.Ciesz się, że to ekstaza, bo hery byś tyle nie wytrzymała.
Gdy tylko skończył mówić, rozległa się głośna muzyka i wszyscy zaczęli tańczyć.Po ekstazie nie było to takie trudne, bo ciało samo się wyginało.Jednak Carli wciąż było mało.Traf chciał, że na tej samej dyskotece był Carlos Eduardo..
-Carla - uśmiechnął się lekko na jej widok. - Jak miło cię widzieć..
-Czego chcesz? - warknęła dziewczyna.Czuła w sobie ochotę na jeszcze jedną tabletkę, a Carlos Eduardo to widział.
-Na przykład zatańczyć.. - powiedział z błyskiem w oku, bo właśnie puszczono wolną piosenkę. - Mogę prosić.. ?
-Powiedzmy.. - mruknęła Carla, pozwalając się przytulić. - A co dostanę w zamian ?
-Powiedzmy.. - powiedział cicho mężczyzna, gładząc jej lśniące włosy. - Tabletkę ?

ewelcia

Ciekawa jestem co dalej zrobi Juanita oraz Marco i Rosa...
Z Carlą jest coraz gorzej, do tego to towarzystwo, które wszystko jeszcze pogarsza.
Odcinek bardzo fajny, tylko trochę krótki Sad

ROXI

miałam zaległości
odcinki cudne!!
Carla się okropna jak może się tak zachowywać.
o nowa lokatorka Barbara
a Carla bierze te tabletki ,a teraz Carlo chce jej jeszcze dać
czekam na news.

Lilibeth

Odcinek 13
W rezydencji Eskandon zawsze panował idealny porządek.Annie i Paola sprzątały conajmniej raz w tygodniu, zawsze na błysk.Tego dnia stało się jednak inaczej.Jeden z pokoi był w stanie dewastacji.Książki leżały na podłodze, meble były powywracane, po całym pomieszczeniu latały pojedyncze kartki papieru.
-To musi gdzieś tu być.. - mruknęła Paola, łapiąc karty i czytając uważnie każdą z nich. - To na nic, tego tu są tysiące..
Po paru kwadransach natrafiła na stare listy, pisane pochyłym, choć ładnym charakterem pisma kobiety.Serce zabiło jej mocniej, gdy wzięła do ręki jeden z nich.
Kochany
Czuję się coraz gorzej.To już 6 miesiąc.Maleństwo daje o sobie znać, na szczęście badania wychodzą dobrze.Lekarze mówią, że urodzi się zdrowe.Kiedy to się stanie, przyjedź, zabierz ją.Czuję, że to będzie dziewczynka.Tak bardzo cię kocham i chciałabym być teraz z tobą, snuć plany na przyszłość, i cieszyć się przygotowaniami do przyjścia na świat maleństwa.Ale wiem, że ty się nią zajmiesz.Wiem.. wiem to.Mam coraz mniej sił i nie dam rady pisać już tak długich listów.Pamiętaj tylko, że cię kocham.Kocham.. kocham cię.
Twoja, na zawsze
P.A Ruiz
W oczach Paoli mimowolnie pojawiły się łzy.Spojrzała na datę wysłania listu.`18 lat temu` - przemknęło jej przez myśl.Nagle jej uwagę przykuło zdjęcie, leżące na biurku, mocno zakurzone.Wzięła je i delikatnie strzepnęła kurz.Stara, czarnobiała fotografia przedstawiała dwójkę nastolatków.Oboje mieli nie więcej niż 17 lat.Przytulali się i uśmiechali.Wyglądali na szczęśliwych.Nieświadomi tego, że już niedługo będą musieli rozstać się na zawsze..

Angela zamknęła się w swojej sypialni.Płakała.Na teście ukazały się dwie różowe kreseczki.. Wiedziała, że tak się może stać, ale łudziła się, do samego końca.Angela w głębi duszy nie była zła, ale nie miała gdzie nauczyć się dobra.Nigdy nie poznała swoich rodziców, znaleziono ją maleńką w śmietniku blisko sierocińca.Nadano jej pierwsze imię, jakie przyszło do głowy dyrektorce przytułku - Angela Sanchez.Nkt nigdy nie otoczył ją prawdziwą miłością, więc czemu miałaby być dobra ?
Teraz jednak bała się.Bała się reakcji Matea..

Tymczasem, w małym, przytulnym domku, mała dziewczynka przecierała zaspane powieki.Chciało jej się jeszcze trochę spać, ale jednocześnie miała ochotę pobawić się z psem i Valerią.Mariska uwielbiała poranki.Przecież każdy poranek to początek nowego dnia, który może być nową przygodą.Dziewczynka wstała z łóżka i pobiegła do pokoju opiekunki.
-Vale, wstawaj ! - zawołała radośnie. - Musimy wyprowadzić Tea i pobawić się w ogrodzie..
-Nie tak szybko, moja mała księżniczko. - Valeria pomimo młodego wieku miała trzeźwy umysł i znała się trochę na wychowywaniu dzieci.A dla Marisy była niemal jak matka. - Najpierw śniadanie.Ścigamy się, kto pierwszy do kuchni?
Dziewczynka zgodziła się i po chwili wpadły do kuchni, gotowe na jedzenie.
-Dzisiaj będą płatki - powiedziała Valeria, wsypując czekoladowe miniciasteczka do miski i zalewając je mlekiem.Po chwili podała je małej.
-A ty nie jesz? - spytała chytrze Marisa, biorąc do ręki łyżkę.
-Przecież wiesz - odpowiedziała rumieniąc się opiekunka. - Jestem na diecie.
-Tata mówił, że nie lubi jak się odchudzasz, a przecież chcesz mu się podobać, prawda?
-Jeszcze jedno słowo na ten temat i nie pobawię się z tobą w nic ! - zawołała z uśmiechem Valeria, grożąc dziewczynce palcem.
`I tak wiem, że to prawda` - pomyślała Mariska.

ROXI

naraeszcie newik Smile

Paola znalazła list i to zdjęcie...
Angela miała trudne dziecinnstwo nie dziwie się ,że nie jest dobra. No ciekawe jak zareaguje na ciążę Mateo
Czyżby Valeria zakochała sie w ojcu Marisy?
czekam na news.